อส.19 “โฮมสเตย์บ้านท่าขันทอง” เราไม่เพียงเป็นแค่โฮมสเตย์ แต่เราคือโรงแรมแห่งวิถีชีวิตวัฒนธรรมอีสานล้านนา

เมื่อก่อนผมเคยคิดน่ะครับว่า การเที่ยวชุมชน ก็คงเหมือนไปนอนเอาบรรยากาศหรือ นอนแค่เพราะอยากออกไปเที่ยว ในช่วงวันหยุด และคิดว่าเที่ยวชุมชนก็คงไม่มีอะไร เหมือนอนโฮมสเตย์ หรือโรงแรมทั่วไป แต่วันนี้ความคิดผมเปลี่ยนไปเลยครับ ผมได้สมัครเข้าร่วมแข่งขันการโปรโมทชุม อส.SOCIAL พาเที่ยวชุมชน #OneNightStaywithLocals ซึ่งการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยได้จัดขึ้น .

โฮมสเตย์บ้านท่าขันทอง จังหวัดเชียงราย เป็นชุมชนที่ผมได้มาเยือน ต้องบอกก่อนเลยว่าชุมชนนี้แปลกจากที่อื่นๆมาก มาเที่ยวชุมชนที่ได้บรรยากาศ ชุมชนจริงๆ ได้เห็นการเป็นอยู่ของชาวบ้าน ได้เห็นวัฒนธรรม ได้นอน ได้ทำกิจกรรม ได้ทานข้าวร่วมกับเจ้าของบ้าน ได้ทานข้าวร่วมกับชาวบ้าน ได้เห็นรอยยิ้ม ได้ชมบรรยากาศแม่น้ำโขง ได้เห็นแผ่นดินของ สปป.ลาว

ที่สำคัญได้รู้จัก ชุมชนอีสานล้านนา ที่เป็นเอกลักษณ์ ที่ไม่มีใครเหมือน พักโฮมสเตย์เหมือนได้นอนบ้านของตัวเอง เหมือนได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด มันทำให้เราคิดถึงครอบครัว พ่อ แม่

สำหรับชุมชนบ้านท่าขันทองนั้น ไม่ได้มีแค่โฮมสเตย์ ไม่ได้แค่ไปนอนเอาบรรยากาศ แต่ได้ทำกิจกรรมที่ทางชมชนทำในชีวิตประจำวัน ได้เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่เคยได้เจอมาก่อน

คุณลองได้มาเที่ยวชุมชนดูบ้างแล้วคุณจะรู้ว่ามนต์เสน่ห์แห่งอีสานล้านนา ริมฝั่งโขง มันมีอะไรให้ค้นหา ได้ฟังเสียงแคน เสียงนก เสียงน้ำในแม่น้ำโขง มันสามารถทำให้เราได้มุมมองในการพักผ่อนจริง ๆ

นั่งรถนั่งอีต๊อกเที่ยวชมหมู่บ้านท่าขันทอง นั่งชมบรรยากาศริมน้ำโขง มันฟินมาก ๆ ครับ นั่งไปฟังเสียงแคนไปด้วย มันลงตัวจริง ๆ ครับ

ได้ทานน้ำข้าวกล้อง ได้เรียนการปั่นข้าวแบบโบราณ

ถ้ามาเที่ยวที่นี่จะได้เห็นว่าการแต่งตัวของชาวบ้านจะมีผ้าขาวม้าติดตัว และตามจุดต่างๆของโฮมสเตย์ก็จะตกแต่งไปด้วยผ้าขาวม้า ซึ่งทำให้เห็นว่านี่คือ ชุมชนอีสานล้านนา ตอนแรกผมก็แปลกใจนะครับว่าทำไมอยู่จังหวัดเชียงราย ซึ่งอยู่ภาคเหนือ แต่ทำไมชาวบ้านท่าขันทองถึงพูดภาษาอีสานได้ เพราะชาวบ้านที่นี่ส่วนใหญ่จะมีถิ่นฐานมาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย หรือภาคอีสานนั้นเองครับ

ผมคนหนึ่งที่เป็นลูกชาวนา พ่อกับแม่ทำนาเป็นหลัก แต่ผมไม่เคยได้ทำนาเลยก็ว่าได้ ถ้าจำได้ทำนาครั้งสุดท้าย น่าจะประมาณ 10 ปีที่ผ่านมา และการดำนาก็เป็นการทำนาอีกแบบหนึ่ง ครั้งนี้ดีใจมากที่ได้มีส่วนร่วมในการดำนา ได้ช่วยชาวบ้าน ได้เรียนการดำนาอีกครั้ง บวกกับได้ฟังเสียงแคนเสียงลำจากพ่อและแม่ทั้งสองท่าน มันทำให้มีความสุขมาก ทำให้เราคิดถึงความหลัง คิดถึงบ้าน คิดถึงช่วงวัยเด็กที่พ่อและแม่พาไปดำนา ถึงแม้ตอนนั้นเราร้องไห้ไม่อยากไปด้วยก็ตาม อิอิ